Uzun zamandır blog yazamıyordum ve şu an da bazı şeylerin farkına varınca yazma heyecanımla arabamı sağa çekip bu düşüncelerimi kelimelere dökmeye karar verdim. 
Ben uzun süredir Ysaranera hakkında ne yapabilirim diye düşünüyordum. Hatta üreticilerle görüşmeler bile yaptım. El de sıkıştım ama bir şeyler benim bunu yapmama engel oluyordu içselimde. Ayağım bir türlü gitmedi ve adım atamadım. Aklımda farklı düşüncelerle sadece beklemeye geçtim ve hayat bana yine yolumu gösterdi. Şimdi yepyeni bir projeye hazırlanıyorum. Belki de olması gereken ya da değil bunu bilmiyorum ama içimdeki heyecan tutuştu. Sonrasında bu proje için konsept düşünüyordum ne zamandır. Şimdi arabada giderken bir şarkı çaldı ve ben tamamiyle teslimiyetimi ilan ederek gözlerimi kapatıp gökyüzüyle bir oldum. O an içime konsept doğdu. İnanılmaz bir an’dı. Konsept için çok heyecanlandım. Sonrasında işaretler birbir aklıma düşmeye başladı. Babam hakkındaki uzun zamandır konuşmalarım, izlediğim film, arkadaşlarımla yaptığım sohbet, hepsi beni bu konuya bağlıyormuş meğersem. Birde üzerine çocukluğumdaki en sevdiğim şarkı çalınca radyoda(babama hayatımda ilk defa o şarkı çalarken konuştuğu için sus demiştim) emin oldum. Şu an heyecanla evime gidip çizim yapmak istiyorum. Uzun süredir durgun olduğum dönemimde de bekleme de kalabilen kendime çok teşekkür ediyorum ve yeniden başlayabildiğim için hayatın bana sunduğu fırsatlara şükran duyuyorum