Herkes her şeyi anlamak zorunda değildir. Bazen bizim anlattığımızdan fazlasını düşünürler bazense azını. Böyle oluyor diye ne biz anlatmayı durdurmamız gerekir ne de onların bizi gerçeklikle anlamasını beklemememiz. Gerçekleri anlatmaya devam etmeli, bizim hakkımızda oluşacak düşüncelerden de çekinmemeliyiz. Çünkü hepimiz birbirimize hizmet ediyoruz ve dikenlerin altında sunduğumuz hediyeleri takdim ediyoruz. Rahatsız olduğumuz bir şeyi duyduğumuz için bozulmak ya da küsüp gitmek yersiz. “O neden böyle dedi”nin yanında aslında düşünmemiz gereken “benim bozulmama sebep ne”olmalı. Karşı tarafı ya da olayı sorgulamak ve tavır almaktansa kendimizi sorgulamalıyız. Ancak bu şekilde varlığımızı ilerletebiliriz. Çünkü biz bu hayata canlılara zulmetmek için değil kardeşçe yaşamayı öğrenmek için geldik. Eğer kardeşliğimize tecavüz var ise tecavüzcülere kararlılıkla birliğimizi anlatmaya devam etmeliyiz. Öğrenmeleri gereken ve değişime izin verecek olan; düşmanın karşısında değil aslında içinde ve zihninde olduğunu anlamalarıdır.